08
Fitoterapia

Fitoterapia to praktyka stosowania leków pochodzących z roślin lub ziół w celu leczenia lub zapobiegania chorobom

03
Do czego służy ziołolecznictwo?

Ziołolecznictwo jest stosowane w leczeniu wielu schorzeń, takich jak alergie, astma, egzema, zespół napięcia przedmiesiączkowego, reumatoidalne zapalenie stawów, fibromialgia, migrena, objawy menopauzy, chroniczne zmęczenie, zespół jelita drażliwego i rak.

2
Najpopularniejsze rośliny lecznicze

Rośliny lecznicze są niezbędnym naturalnym zasobem do leczenia bardziej uporczywych chorób. W leczeniu podobnych chorób można stosować różne rośliny lecznicze, w zależności od kraju, w którym choroba występuje.

01
Zdrowotne właściwości ziół

Spożywanie ziół może pomóc w zapobieganiu i leczeniu chorób serca , raka i cukrzycy . Może również pomóc zmniejszyć skrzepy krwi i zapewnić właściwości przeciwzapalne i przeciwnowotworowe.


Eleuterokok kolczasty

W naturze występuje około 30 różnych rodzajów Eleuterokoków, ale w medycynie stosuje się tylko jeden – Eleuterokok kolczasty (Eleutherococcus senticosus Maxim.).

Subtelności zbierania różnego rodzaju surowców

Podobnie jak upływ czasu, sposób zbioru w dużej mierze zależy od rodzaju surowca. Wydaje się to oczywiste – ale są niuanse, o których musisz wiedzieć.

Szałwia łąkowa

Szałwia łąkowa lub szałwia (łac. Salvia pratensis) W medycynie stosowana rzadziej niż jego bardziej znany odpowiednik – Salvia officinalis. W ziołolecznictwie ma mniejsze znaczenie niż szałwia lekarska i kilka innych gatunków szałwii wykorzystywanych leczniczo, ale dawniej stosowano i ją jako substytut szałwii lekarskiej.

Niecierpek pospolity zwany balsamem leśnym

Do celów leczniczych wykorzystuje się naziemną część rośliny. W okresie kwitnienia konieczne jest zbieranie i suszenie. W elementach roślinnych znaleziono alkaloidy, glikozydy, witaminę C, flawonoidy, garbniki i substancje gorzkie, kwasy. Balsam leśny zawiera dużą ilość witaminy C, ale tylko w okresie kwitnienia.

Morwa biała – właściwości lecznicze

Jako surowiec leczniczy stosuje się korę korzeni i gałęzi, liście i sadzonki. Zbiór kory z gałęzi odbywa się wczesną wiosną (na początku przepływu soków), a korzeni – jesienią.